Ένα τριαντάφυλλο στη βροχή

Ένα πτώμα κείτεται νεκρό σε ένα στενό της Πλάκας. Βρέχει ασταμάτητα. Ένα νεαρό ζευγάρι περπατάει προς τα κει, γελώντας. Η χαρά τους, όμως, κόβεται μόλις αντικρίζουν το νεκρό γυναικείο σώμα. Πάνω της είναι αφημένο ένα τριαντάφυλλο, ενώ το αίμα που χύνεται από το κεφάλι της έχει πια ανακατευτεί με το νερό της βροχής και προκαλεί μια παράξενη αίσθηση. Το ζευγάρι αμέσως καλεί την αστυνομία, η οποία δεν αργεί να φτάσει. Δίνει τα στοιχεία του στους αστυνομικούς και ύστερα φεύγουν.

Σύντομα καταφθάνει και ο ντεντέκτιβ Νικόδημος, γνωστός από τις επιτυχημένες υποθέσεις που αναλαμβάνει. Εξετάζει προσεκτικά το πτώμα. «Ετών 35. Χτύπημα στο πίσω μέρος της κεφαλής και σημάδια πάλης. Γρατζουνιές στο δεξί της καρπό. Ύποπτο που φοράει κοντομάνικο μέσα στο χειμώνα. Ύποπτο και το τριαντάφυλλο.» ενημερώνει τους υπολοίπους. Η νεαρή κοπέλα μεταφέρεται στον ιατροδικαστή για περαιτέρω εξέταση, ενώ δύο αστυνομικοί παραμένουν στο σημείο του εγκλήματος έπειτα από διαταγή του ντεντέκτιβ. «Ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στο τόπο του εγκλήματος, όσο κλισέ κι αν σας ακούγεται» διευκρίνισε.

Τέσσερεις  μέρες μετά, το πόρισμα από τον ιατροδικαστή είχε βγει. Η γυναίκα φαίνεται να είχε δεχτεί βιασμό λίγες ώρες πριν το θάνατό της. Ίχνη σπέρματος είχαν βρεθεί κοντά στο κόλπο της. DNA άγνωστης ταυτότητας είχε εντοπισθεί και στα νύχια της. Το όνομά της ήταν Κλειώ Σταθάκη. Την έψαχναν οι γονείς της σε όλα τα νοσοκομεία και δυστυχώς την είχαν ανακαλύψει. Η μητέρα της, η Ευανθία ενημέρωσε τον αστυνομικό για τις επαφές που είχε. Έβγαινε μόνο με τη κολλητή της, την Ράνια, και  τη μεγαλύτερη αδερφή της, την Κατερίνα. Και οι δύο ήταν παντρεμένες, γι’ αυτό οι βόλτες τους ήταν περιορισμένες. Η Κλειώ ήταν δασκάλα και ήταν αφοσιωμένη στο έργο της. Ο ντεντέκτιβ ένιωθε πως κάτι περίεργο συνέβαινε. Άλλωστε υπήρχε και το τριαντάφυλλο, που δεν είχε αναφέρει σε κανέναν. Κάλεσε για ανάκριση τη Ράνια και την Κατερίνα, αλλά δεν έβγαλε άκρη.

Είχε περάσει μια βδομάδα ακριβώς  και οι έρευνες στο περίγυρο της Κλειούς  έμοιαζαν άκαρπες. Ήταν μεσάνυχτα και  το τηλέφωνο του ντεντέκτιβ Νικόδημου χτύπησε. Ήταν οι αστυνομικοί που βρίσκονταν στο σημείο του εγκλήματος. «Έρχομαι αμέσως» είπε βιαστικά. Φόρεσε το παλτό του και βγήκε από το σπίτι του. Μέσα σε λίγα λεπτά βρισκόταν εκεί. Οι αστυνομικοί κρατούσαν με χειροπέδες έναν τύπο με καπαρντίνα γύρω στα πενήντα. «Περνούσε από το σημείο του εγκλήματος κρατώντας ένα τριαντάφυλλο και το άφησε ακριβώς εκεί που βρήκαμε το πτώμα» είπε με μια ανάσα ο ένας αστυνομικός και πνίγηκε από τα ίδια του τα λόγια. «Στο τμήμα, αμέσως. Φωνάξτε και τους συγγενής της κοπέλας» διέταξε ο ντεντέκτιβ. Ο νεαρός άνδρας δεν έφερε αντίσταση. Τους ακολούθησε με πλήρη ψυχραιμία. Είχε το κεφάλι κατεβασμένο.

«Ομολόγησε» φώναξε ο ντεντέκτιβ, μόλις έκλεισε την πόρτα του γραφείου του. «Εγώ το έκανα» είπε κλαψουρίζοντας ο νεαρός. Έξω από το γραφείο ακούγονταν φωνές. Η πόρτα άνοιξε και μπήκε η Κατερίνα. «Σπύρο;» είπε γουρλώνοντας τα μάτια. «Την προηγούμενη μέρα της είχαμε κάνει προξενιό με ένα φίλο μου. Ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Δε θα άφηνα κανέναν να την ακουμπήσει. Μόνο εγώ. Η Κατερίνα με πίεσε να της τον γνωρίσουμε. Θα είναι δική μου για πάντα. Ακούτε;» τσίριξε ο Σπύρος. Όλοι βρίσκονταν στην πόρτα και άκουγαν σιωπηλοί. Δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν. Μόνο η Ευανθία του όρμηξε. «Άρρωστε! Μας κατέστρεψες. Με αηδιάζεις!» ούρλιαξε και τον χαστούκισε. Εκείνος έμεινε στη θέση του ατάραχος.